ინოვაცია მჭიდრო კავშირშია საწარმოს განვითარების პროცესთან. საწარმოს განვითარება არის ციკლური პროცესი, რომელიც შესაბამისობაშია ცხოვრების ციკლის თეორიასთან. ეს ზოგადად გადის სამეწარმეო პერიოდს, ზრდის პერიოდს, სიმწიფის პერიოდს და რეცესიის პერიოდს. საწარმოს ინოვაციური შესაძლებლობების ცვლილება, როგორც წესი, ერთი ეტაპია, ვიდრე საწარმოს ეკონომიკური მდგომარეობის ცვლილება. მეწარმეობის პირველ ხანებში ინოვაცია იყო საწარმოს თემა, ხოლო საწარმო დაარსდა ინოვაციის გამო. ზრდის პერიოდში, საწარმოს განვითარების ყურადღების ცენტრშია სისტემის დიზაინი, ახალი დარგების შერჩევა და ინდუსტრიული დივერსიფიკაცია და ეს არის ინსტიტუციური ინოვაციების, ტექნოლოგიური ინოვაციების და სტრუქტურული ინოვაციების კონკრეტული გამოვლინებები. თავდაპირველი ინოვაციისა და დაგროვების შემდეგ, კომპანია შევიდა ციკლის მწვერვალ მდგომარეობაში, ანუ სიმწიფის ეტაპზე, თანდათანობით მოიპოვებს შედარებით კონკურენტულ უპირატესობებს მრავალ ასპექტში, როგორიცაა წარმოების ტექნოლოგია, პროდუქციის ხარისხი და გაყიდვების არხები და მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდება საბაზრო რისკებთან წინააღმდეგობის გაწევის უნარი. რეცესიის პერიოდის შესვლის შემდეგ, საწარმოს ეკონომიკური და ბიზნესის ინდიკატორები, როგორც ჩანს, შეჩერდება და შემცირდება, რაც პირდაპირ ან არაპირდაპირ ასახავს საწარმოს ინოვაციების უნარის პრობლემას.

თუ საწარმოს სურს მომავალი კომერციული კონკურენციის განმავლობაში შეიძინოს გრძელვადიანი საძირკველი, მან დიდი ყურადღება უნდა მიაქციოს საკუთარი ენერგორესურსების ინოვაციის უნარის შეცვლას და თანდათანობით გააძლიეროს საკუთარი ინოვაციის უნარი განვითარების პროცესში. შეიძლება ვიღაცამ თქვას: მინის მინის მრავალი საწარმო არა ტექნოლოგიური საწარმოა. როგორ შეიძლება განხორციელდეს ტექნოლოგიური ინოვაცია ძირითადი ტექნოლოგიის გარეშე? ახალი კინეტიკური ენერგიის პროდუქტიულობის სწრაფი განვითარების გამო, ინდუსტრიაში შრომის ინდუსტრიული დაყოფა უფრო დახვეწილია. საერთოდ, თითოეულ საწარმოს შეუძლია საკუთარი თავის პოზიციონირება წარმოების ქსელის გარკვეულ კავშირში. მინის ნაწარმის საწარმოში ინდუსტრიულ ჯაჭვში ძირითადი ტექნოლოგიის მქონე საწარმო ის ხშირად მხოლოდ ძალიან მცირე რაოდენობაა და ამ ჯაჭვის ყველა კომპანიისთვის აუცილებელია გააცნობიეროს, რომ ის, რაც მომხმარებელს ნამდვილად სჭირდება, არ არის თვით პროდუქტი ან ტექნოლოგია, არამედ მეტი ყურადღება ეთმობა თუ არა მოწოდებული გადაწყვეტილებები შესაბამისი და ეფექტური.

ამრიგად, უდავოდ მნიშვნელოვანია საწარმოს ჰქონდეს ძირითადი ტექნოლოგიის ინტელექტუალური საკუთრების უფლებები, მაგრამ, გარკვეულწილად, უფრო მნიშვნელოვანია, თუ როგორ გამოიყენოს და გამოიყენოს ეს ძირითადი ტექნოლოგია ყველაზე ეფექტური გზით, გახდეს საკუთარი მოწინავე მოქმედი ტექნოლოგია. როდესაც საწარმო ვერ ფლობს ძირითად ტექნოლოგიას, ან რთულია დამოუკიდებელი ინტელექტუალური საკუთრების ინოვაციის ეფექტურად განხორციელება ძირითადი ტექნოლოგიაში, მისი სტრატეგიული მოდელი პოზიციონირდება, როგორც ადაპტური ინოვაცია, და ის უნდა მიისწრაფოდეს ძირითადი ტექნოლოგიის ქვემო დონისკენ ან ინდუსტრიული ქსელისკენ. ინოვაციების განხორციელება ძირითადი ტექნოლოგიის სფეროებში. განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს ბაზარზე ორიენტირებულ ინოვაციებს არამდგრად ტექნოლოგიებში, მათ შორის პროდუქტის სპეციფიკაციებს, სახეობებს, ფუნქციებს, სტილებს, სტილებს და სხვა პერსონალიზირებულ დიზაინებს და ახალი პროდუქტების შემუშავებასა და ინოვაციას. ამავდროულად, საწარმოთა არა-ძირითადი ტექნოლოგიური ინოვაციის გაძლიერებისას, ასევე აუცილებელია მხარი დაუჭიროს დროულად ინოვაციას, არა ტექნიკური ტექნიკური თვალსაზრისით.